Prawicowi i lewicowi dziennikarze wspominają Jerzego Urbana. Kilka określeń powtarzają najczęściej

Wedle Sakowicza "całe życie szkodził Polsce", choć czystym złem Urban był tylko w latach 1981 - 1989. Rozumując analogicznie, o szkodzeniu całe życie Polsce, można by napisać o Sakowiczu, ale gdzie takiemu marnemu funkcjonariuszowi partyjnemu jak Sakowicz do Urbana.

Bo szkodził. Gdyby to od Urbana i Ubrana Light – czyli tygodnika „Polityka” zależało, nigdy nie bylibyśmy w NATO. „Za duże państwo obok, nie drażnić, a w ogóle to hełhłehłe polaczki pętaki, zachodu wam się zachciało. Nogi domyć i zymby poleczyć wcześniej” Uwielbienie tej kreatury wiśród niektórych dzisiaj świadczy tylko o ignorancji i sądzeniu kogoś przez pryzmat siedmiu ostatnich lat, gdy prócz rechotania on już prewie nie zabierał głosu bo ledwo się ruszał.

Miałem nieprzyjemność oglądać konferencje prasowe Urbana jako rzecznika rządu. Brali w nich udział dziennikarze, którzy potem zrobili spore kariery w swoich krajach. Robili sobie żarty z Urbana. Wpuszczali go na miny. To było żałosne.
A jeśli chodzi o "Nie". Pamiętam czasy, gdy Jacek Kuroń startował w wyborach na prezydenta. W czasach komunizmu był więźniem politycznym. Ówczesna władza, której rzecznikiem był Urban, zadbała o to, żeby Jacek Kuroń siedział w jednej celi z najgorszymi przestępcami. I szczuła ich, żeby poniżali Kuronia. Między innymi gwałcili. No i nasze kochane "Nie" wyciągnęło ów epizod. Ciągnęło go tygodniami pod hasłem, że pewnie się to Kuroniowi podobało. I jest to taka głębia braku przyzwoitości, że nie chce się mi dotykać tego tematu. Nawet w rękawiczkach.

Karnowski idealnie opisał tu swoje "osiągnięcia" w tym pisemku rybackim.