Reporterka żegna się z Trójką. "Radio nie było w stanie zapewnić mi sprzętu"

bo w polskim radiu się pracuje, a nie zarabia. a jak nie ma czym pracować, to już twoja wina - trzeba było sobie zarobić.

Pierwsze materiały nagrywałem starym minidisc recorderem, który musiałem sobie kupić na allegro i najtańszym mikrofonem. W każdej kolejnej redakcji każdy miał swój sprzęt, swoje słuchawki, i trzeba było pilnować, żeby ktoś sobie nie pożyczył na czas nieokreślony.

To nie jest BBC, tu nigdy nie będzie poważnego podejścia do poważnej pracy. Polska błyskawicznie resetuje wyobrażenia młodych ludzi o wymarzonej pracy, w każdej branży.

Ale jeśli to jest wymarzona praca to samemu dać się wyprosić po miesiącu - trochę słabo. Chociaż dziś to już nie jest ta Trójka, w której na każde miejsce czekało 20 chętnych godzących się na każde warunki, byleby usiąść za mikrofonem przy Myśliwieckiej.

Poświęciłem 30 minut na przesłuchanie podcastu autorstwa tej pani.

Niestety - mówi tak jak pisze. Nic dziwnego, że nie zagrzała miejsca w TOKu i że nie utrzymała się w Trójce.

Choroba, o której opowiada nie jest uzasadnieniem dla językowego niechlujstwa.