Cztery błędy kampanii Trzaskowskiego. „Ofensywa przyszła za późno”

On kandydował pięć lat temu jako czołowy kandydat opozycji. Było to w czasach szczytu niezadowolenia z władzy, gdy ona w covidzie miotała się od ściany do ściany. Wtedy koncertowo przerżnął. Najprościej jest obrzucić błotem pół Polski, ale może warto spojrzeć w lustro. Chciałbym się dowiedzieć, co siedziało w głowach ludzi, którzy po pięciu latach wystawili tego przegrywa jeszcze raz, już jako twarz nielubianej władzy.

Teraz to tylko szukanie tłumaczenia. Ale w rzeczywistości pierwotnym błędem był wybór Trzaskowskiego na kandydata. Wieczny polityk czyli pasożyt, niezdalny do prawdziwego dialogu bo nie słuchający ludzi a tylko własne ego. Z takiego kandydata nigdy nie zrobi się prezydenta. A dostał aż tyle głosów bo ludzie głosowali na niego przeciwko Nawrockiemu.

/Zgadzam się. Kiedy widzę Trzaskowskiego, to mam wrażenie, że patrzę na "produkt marketingu politycznego", a nie prawdziwego człowieka, która ma jakieś emocje i poglądy. I właśnie, jak taki panicz, który przez pół dnia nie był w zwykłej pracy, nigdy nie pobrudził sobie wypielęgnowanych rączek, który całe życie ma "z górki", jest uprzywilejowany, bo urodził się w odpowiednio ustawionej rodzinie, ma przekonać zwykłych ludzi, którzy idą na pociąg o 6:05, żeby dojechać do roboty, albo wstają o 5:00 do tyrki w polu? Ta książka "Rafał" też nie była dobrym posunięciem. Tylko dowiodła tego, że jest zwyczajnie narcyzem. Nie pomogło też chodzenie na wywiady tylko do przychylnych mediów, które nie zadawały mu trudnych pytań. Taki kandydat dla tych przysłowiowych fajnopolaków.