Wzloty i spadki „Dziennika Gazety Prawnej". Medialna "rodzina" w kryzysie

Pracowałem w Inforze lata temu. I to co było najważniejsze to nie umiejętności tylko staż pracy. Awansowani byli ci ludzie, których Prezes znał najdłużej. Miałem okazję współpracować z członkiem zarządu wypowiadającym się w tym artykule. I cóż. Nie przychodzi mi żadne dobre słowo którym mógłbym go określić. U Prezesa zmiany strategii co chwila, co 6 miesięcy wajcha w drugą stronę. Podziały, scalenia, znowu podziały. Wielu ludzi jednego dnia chwalonych, następnego dostawali wypowiedzenie. I to jest największy problem Inforu. Nie docenia wiedzy pracowników. Infor jest dla Prezesa i wąskiego grona najbardziej lojalnych menedżerów. A reszta? Jak widać. Przychodzą, odchodzą. Najbliżej są ludzie którzy pracują od 30 lat i dłużej. Reszta to ciągła rotacja. Więc jeśli planujesz pracę dla Infor to pamiętaj że przychodzisz na chwilę. Niestety. Znam Prezesa i nawet go lubię bo jest mimo wieku dziarski umysłowo i bardzo inteligentny. Ale też trochę narcystyczny. I kimkolwiek nie jesteś na rynku, nie ważne jaką masz wiedzę to nigdy nie wejdziesz do kręgu najbliższego Panu Prezesowi. Praca bez żadnej przyszłości. Ale poznałem tam masę niesamowicie mądrych i zaangażowanych ludzi. Chcą pracować, rozwijać się i robić więcej. To jest skarb Inforu, który nigdy nie był i nigdy nie będzie wykorzystany.

Zgadzam się. Ewa była świetna. Twarda, konkretna ale można z nią było pracować i się porozumieć na normalnym poziomie.

Pracowałem w Inforze lata temu.

I nie wiesz, jak się pisze nieważne?