"W powrotach do biur chodzi o poczucie władzy". Szefowie mówią "nie" pracy zdalnej

Problem leży, tak, owszem, w sposobie komunikacji tego powrotu do biura. Ale w zdecydowanej większości przypadków (przynajmniej w grupie moich znajomych, branża marketingowo-reklamowa) chodzi o... kasę i czas! Pracuje ponad rok zdalnie, w biurze jestem 2, może max. 3x w miesiącu. Codzienne dojazdy to czas (45 min w jedną stronę) i pieniądze (przy codziennych dojazdach TYLKO dom-praca-dom, to ponad 1200 zł na). No i widzę, jak ludzie pracuje w biurze - dramat! Pitu pitu, srutu-tutu, kompletne marnowanie czasu. W domu skupiam się zadaniowo i mam więcej czasu dla siebie i na to by się też dokształcać.

Przydzielasz zadanie, ustalasz termin realizacji i w terminie odbierasz wykonane.
Oceniasz jakość wykonania i na tej podstawie decydujesz, czy zdalny daje radę.

Jeśli daje radę, powielasz schemat działania.
Jeśli nie daje rady, dziękujesz, bo jeśli ktoś sam z siebie nie da rady, to pilnowany w biurze prędzej czy później pęknie i położy coś więcej niż jedno zadanie..

Praca zdalna nie jest dla każdego. Nie chodzi tu o pracowników tylko ale i pracodawców. Rodzaj pracy. Nie wszystko da się załatwić z domu i nie wszystko trzeba robić w biurze. Umawianie się na konkretne zadania i zebrania pomaga. Na pewno praca zdalna jest tańsza - dla pracownika i pracodawcy. W wielu przypadkach powrót do biur wymuszają właściciele budynków na wynajem. Ich lobby jest bardzo silne a duże korpo im ulega. Małe firmy liczą koszty inaczej i bardziej opłaca im się nie utrzymywać drogich powierzchni - ten koszt przerzucają na pracownika i jego dom. W zamian za to pracownik nie musi ponosić kosztu dojazdu itd.