"Nigdy nie miej kompleksu, że jesteś z Polski". Kwestionariusz Diany Szuster z TOP10 Wpływowych

Poniższy kwestionariusz jest częścią naszej redakcyjnej akcji “Wpływowi. TOP10 Polaków kształtujących światowy biznes”. Diana Szuster była jedną z menadżerek wyróżnionych w naszej liście. Tutaj znajdziecie jej historię zawodową, a poniżej zawodowo-osobisty kwestionariusz. 

1. Jaki moment w Twojej karierze najbardziej wpłynął na to, gdzie jesteś dzisiaj – był to przypadek, ryzyko czy świadoma decyzja?

Jestem w tym miejscu, ponieważ miałam przywilej pracować z wyjątkowymi liderami, otwartymi na zmiany i wspierającymi rozwój swoich zespołów. Nasze osiągnięcia to najczęściej wypadkowa przypadku, okoliczności i świadomej decyzji. Moją świadoma decyzja było zaryzykowanie i po wielu latach przyjęcie nowej roli.  

2. Gdybyś miał opisać swój styl zarządzania, to jak byś go nazwała i dlaczego?

W obecnej roli nie zarządzam stałym zespołem, ale ludźmi w projekcie. Wymaga to zupełnie innego podejścia. Kierownik projektu nie ma bezpośredniego zwierzchnictwa nad członkami zespołu projektowego, a jednak musi tym zespołem zarządzić, żeby osiągnąć cel.  

Powiedziałabym, że jestem adaptacyjnym liderem projektu – obecnie w 10 projektach mam 8 różnych zespołów, to wymaga umiejętności dostosowania się do różnych metod pracy, różnych osobowości, różnych kultur. Nie mogę wymusić działania, muszę sprawić, żeby zespół chciał zrobić to, co powinien. Dobrze sprawdził się regularny i uczciwy feedback. Pozwala zmotywować zespół do pracy, ale również szybko rozwiązać problemy.  

3. Co było Twoją największą porażką i czego Cię ona nauczyła?

Sytuacja, w której nie udało mi się otrzymać roli, o którą się starałam. Byłam bardzo zaangażowana w proces rekrutacyjny i wierzyłam, że ta rola będzie idealnym krokiem w mojej karierze. Jednak, mimo moich starań, nie zostałam wybrana. To doświadczenie nauczyło mnie, jak ważne jest nie tylko przygotowanie się do rekrutacji, ale także akceptacja, że nie zawsze wszystko idzie zgodnie z planem. Z perspektywy czasu widzę, że ta porażka nauczyła mnie dystansu do siebie i świata, a także wyciągania wniosków i podejmowania ryzyka. Dzięki temu doświadczeniu stałam się bardziej świadoma swoich mocnych stron i lepiej przygotowana na przyszłe wyzwania.

4. Jakie są największe wyzwania, z jakimi mierzy się polski menedżer na globalnym rynku?

To umiejętność łączenia polskiej innowacyjności z międzynarodowymi standardami. Polscy liderzy potrafią nie tylko dostosować się do różnorodnych kultur biznesowych, ale także wprowadzać nowatorskie rozwiązania, które zmieniają reguły gry w danej branży. Projekty, które koordynuje dotyczą kreowania inspirujących przestrzeni biurowych dla naszych pracowników, jak się okazuje jako Polacy mamy dość innowacyjne podejście, które jest cenione i nagradzane. Myślę jednak, że pasja i determinacja w realizacji projektów jest kluczowa niezależnie od narodowości.

5. Jaką najważniejszą radę dałabyś Polakom, którzy chcą budować międzynarodową karierę?

Nigdy nie miej kompleksu, że jesteś z Polski! Jesteśmy wysokiej klasy specjalistami. Warto wierzyć w swoje umiejętności i być dumnym z polskiego pochodzenia. Kluczowa jest również otwartość na różnorodność kulturową i gotowość do ciągłego uczenia się. Budowanie międzynarodowej kariery to nie tylko zdobywanie nowych umiejętności, ale też nawiązywanie wartościowych relacji i współpraca z ludźmi z całego świata.

6. Gdybyś miała możliwość cofnięcia się w czasie i zmiany jednej decyzji zawodowej lub biznesowej, co by to było?

Zdecydowałabym się na wcześniejsze podjęcie ryzyka związanego ze zmianą roli. Chociaż jestem zadowolona z miejsca, w którym jestem teraz, uważam, że wcześniejsze podjęcie tego kroku mogłoby otworzyć przede mną jeszcze więcej możliwości i wyzwań. To doświadczenie nauczyło mnie, jak ważne jest podejmowanie odważnych decyzji i otwartość na nowe doświadczenia, nawet jeśli wiąże się to z pewnym ryzykiem. Natomiast dojrzałam do tego, że nie żałuję swoich decyzji, ponieważ każda decyzja nas kształtuje. Dzięki dobrym i złym decyzjom – o ile można mówić o złych decyzjach – nabywamy doświadczenia.  

7. Co najbardziej Cię inspiruje – w ludziach, w biznesie, w świecie?

Ludzie, od których mogę się czegoś nauczyć. Nie przepadam za wizjonerami bujającymi w obłokach. Wolę konkrety i ułożone schematy okraszone nutą szaleństwa tam, gdzie warto to zrobić np. projektowanie przestrzeni.  

8. Jaka była najbardziej nietypowa decyzja, którą podjęłaś w biznesie – taka, której nikt się nie spodziewał?

Zmiana roli na obecną, która notabene była najlepszą decyzją, jaką podjęłam. Myślę, że dla wielu osób z mojego otoczenia była zaskoczeniem. Dla mnie natomiast była znalezieniem drogi po wielu latach poszukiwań. Czasami zastanawiam się, dlaczego nie zrobiłam, tego wcześniej. Wierzę jednak, że na wszystko jest czas i miejsce i ten czas przyszedł właśnie wtedy – nie wcześniej i nie później. Czasami odnoszę wrażenie jakbym odkryła nowe obszary, o których nie miałam pojęcia. Mam ochotę eksplorować, uczyć się i doskonalić w tym, co robię i jestem ciekawa mojej branży.

9. Czy jest coś, co w swojej karierze zrobiłaś wyłącznie intuicyjnie, bez danych i analiz – i okazało się to strzałem w dziesiątkę?

Moja rola łączy w sobie zadania typowo analityczne z kreatywnymi. Projektuję, zawsze intuicyjnie. Warsztaty z architektami, zawsze są dynamiczną burzą mózgów. Nie zawsze jestem pewna w 100% podejmowanej decyzji. Czasami ryzykuję, licząc na ciekawy rezultat – jak dotąd intuicja mnie nie zawiodła. Anegdotą jest czerwona ściana, którą zaproponowałam w jednym projekcie. Dość mocno o nią walczyłam i okazała się strzałem w dziesiątkę.

10. Jaką książkę, film lub doświadczenie uważasz za przełomowe w swoim podejściu do biznesu?

Bardzo cenię sobie prace nad nawykami. To sprawdza się również w biznesie. Drobne zmiany i małe kroczki są lepsze od wielkich rewolucji. Bardzo dobrze wyjaśniają to „Atomowe nawyki James’a Cleara. Zabawne jest, że przed sięgnięciem po książkę sądziłam, że właśnie będzie dotyczyła wielkich zmian – atom kojarzyłam z energią jądrową i wielką katastrofą. Wielokrotnie w swojej pracy słyszałam również „lepsze jest wrogiem dobrego”. Czasami po prostu wykonajmy zadanie, nie poprawiając go w nieskończoność.  

11. Gdybyś musiała zaczynać od zera, w zupełnie innej branży, co byś wybrał i dlaczego?

Pewnie próbowałabym czegoś zupełnie z innej bajki typu kawiarnia, mały pensjonat, albo kwiaciarnia. Zupełnie coś innego niż korporacyjna rzeczywistość. Mam jednak nadzieję, że jeszcze długo nie będę musiała nic zmieniać, ponieważ mam sporo planów związanych z moją obecną rolą. 

12. Jakie pytanie najczęściej zadajesz sobie przed podjęciem kluczowej decyzji?

Jakie będą długoterminowe konsekwencje tej decyzji, jakie ryzyka towarzyszą podjęciu tej decyzji. Natychmiastowe efekty są owszem widoczne, często bardzo atrakcyjne, ale ważne jest, żeby uchwycić szerszą perspektywę. Działać zgodnie ze swoimi wartościami i pamiętać o celach organizacji. Jest to szczególnie ważne, zarządzając nieruchomościami w organizacji, ponieważ nasze kontrakty są długoterminowe i coraz dłuższe.  

13. Gdybyś miał nauczyć swojego następcę tylko jednej rzeczy, co by to było?

Zarządzanie ludźmi – w bardzo szerokim znaczeniu. Sama jeszcze muszę się dużo nauczyć, ale to kluczowa umiejętność. Pamiętam, że obejmując rolę regionalną mówiłam „Teraz nie będę zarządzała ludźmi, będę zarządzała projektami”. Jednak widzę, że zarządzanie projektami to nic innego jak zarządzanie ludźmi, ponieważ efekt naszej pracy jest dostarczany przez ludzi.  

14. Jaka umiejętność lub cecha, której nie uczą na studiach biznesowych, okazała się dla Ciebie kluczowa?

Studia kończyłam już jakiś czas temu, może programy zostały zaktualizowane. Jednak uznałabym, że odporność psychiczna! Niektórzy twierdzą, że albo ją masz, albo nie. Ja uważam, że można taką odporność nabyć – nauczyć się, wyćwiczyć, wyszkolić.  

Odporność psychiczna pozwala radzić sobie ze stresem i presją – a tego nigdy nie zabraknie, zwłaszcza w dużych organizacjach międzynarodowych. Umiejętność zachowania spokoju i koncentracji w trudnych sytuacjach przekłada się na lepszą efektywność. .  

Osoby odporne psychiczne lepiej adaptują się do zmian, a jak wiemy zmiana to jedyny pewny i stały proces w organizacji.  

Wreszcie odporność psychiczna wpiera rozwój osobisty. Umiejętność radzenia sobie z porażką powoduje, że chętniej podejmujemy ryzyko i możemy efektywniej osiągać ambitne cele.  

15. Gdybyś mogła dać jedną radę młodszemu sobie z początku kariery, co by to było?

Ucz się! Ucz się! I Jeszcze raz ucz się! Zawsze i od każdego. Z pokorą przyjmuj fakt, że czegoś nie wiesz i się dowiedz! Ponadto ryzykuj! Wychodź ze strefy komfortu, próbuj nowych rzeczy i popełniaj błędy! Najwięcej uczymy się na błędach. Z sukcesu będziesz się cieszyć chwile, błąd zapamiętasz na zawsze.  

16. Czy uważasz, że Polska ma szansę stać się hubem dla międzynarodowego biznesu? Jakie zmiany mogłyby w tym pomóc?

Sądzę, że już się to trochę dzieje. Wiele firm zakłada swoje centra biznesowe w Polsce. Mamy dobrze wykształconych młodych ludzi, strategiczne położenie w Europie, dobrą infrastrukturę. Najczęściej tego nie doceniamy, goniąc za jakimś wyidealizowanym obrazem Europy Zachodniej. Dopiero pracując w środowisku międzynarodowym, realizując projekty w innych krajach, widzimy, jak bardzo rozwinięta jest Polska, zaawansowana technologicznie, ułożona proceduralnie.  

Niemniej jednak Polska jest krajem o wysokiej złożoności prowadzenia biznesu. Ciągle zmieniające się przepisy, biurokracja, wyszukane procedury. To może zniechęcać. TMF Group przygotowuje co roku Global Business Complexity Index, w którym analizujemy różnice w zasadach i wymaganiach dotyczących prowadzenia działaności gospodarczej w 78 krajach na świecie. Obecnie Polsce udało się wyjść z 10-tki najbardziej skomplikowanych, jednakże w Europie nadal utrzymujemy się wysoko.