Szukaj
Newsletter
Młodzi dziennikarze oczami starszych kolegów. "Żyją wyobrażeniami, które nie istnieją"
W dobie internetu i social mediów dziennikarzem może być każdy. Nie trzeba mieć studiów ani warsztatu. A jak wygląda dziś start do zawodu młodych ludzi w profesjonalnych redakcjach? O to zapytałam dziennikarzy kilku ogólnopolskich mediów, którzy na co dzień spotkają się ze studentami i absolwentami tego kierunku. Jak ich postrzegają i co im radzą?
najpopularniejsze
Milionerzy Rachoń i Cenckiewicz. Dzięki książce promowanej w Republice 
Efekt „Minecrafta” u Agory. Więcej także z reklam 
Czy gwiazda platformy dla dorosłych powinna być twarzą znanej marki? 
Canal+ i Orange testują sprzedaż nowej usługi. „Strategiczne partnerstwo” 
Jacek Żakowski nie pisze już do „ Polityki”. „Linia redakcyjna działa na mnie demotywująco” 
.webp)
Dołącz do dyskusji: Młodzi dziennikarze oczami starszych kolegów. "Żyją wyobrażeniami, które nie istnieją"
𝟷. 𝙲𝚘 𝚝𝚘 𝚣𝚊 𝚛𝚎𝚔𝚛𝚞𝚝𝚊𝚌𝚓𝚊 𝚗𝚊 𝚞𝚌𝚣𝚎𝚕𝚗𝚒𝚊𝚌𝚑, ż𝚎 𝚗𝚒𝚎 𝚝𝚢𝚙𝚞𝚓𝚎, 𝚗𝚒𝚎 𝚠𝚢ł𝚞𝚜𝚔𝚞𝚓𝚎 𝚝𝚢𝚌𝚑, 𝚔𝚝ó𝚛𝚣𝚢 𝚜𝚒ę 𝚗𝚊𝚍𝚊𝚓ą? 𝚁𝚎𝚔𝚛𝚞𝚝𝚊𝚌𝚓𝚊 𝚗𝚊 𝚍𝚣𝚒𝚎𝚗𝚗𝚒𝚔𝚊𝚛𝚜𝚝𝚠𝚘 𝚙𝚘𝚠𝚒𝚗𝚗𝚊 𝚠𝚢𝚐𝚕ą𝚍𝚊ć 𝚓𝚊𝚔 𝚗𝚊 𝚊𝚔𝚝𝚘𝚛𝚜𝚝𝚠𝚘. 𝙽𝚘, 𝚊𝚕𝚎 skoro 𝚌𝚢𝚝𝚘𝚠𝚊𝚗𝚒 𝚝𝚞 𝚠𝚢𝚔ł𝚊𝚍𝚘𝚠𝚌𝚢 𝚞𝚠𝚊ż𝚊𝚓ą, ż𝚎 𝚗𝚒𝚎 𝚝𝚛𝚣𝚎𝚋𝚊 𝚜𝚒ę 𝚞𝚌𝚣𝚢ć 𝚍𝚣𝚒𝚎𝚗𝚗𝚒𝚔𝚊𝚛𝚜𝚝𝚠𝚊… 𝚝𝚘 𝚌𝚘 𝚘𝚗𝚒 𝚛𝚘𝚋𝚒ą 𝚗𝚊 𝚝𝚢𝚌𝚑 𝚞𝚌𝚣𝚎𝚕𝚗𝚒𝚊𝚌𝚑? 𝙺𝚊𝚜ę?!
𝟸. 𝙽𝚊𝚠𝚎𝚝 𝚗𝚊𝚓𝚕𝚎𝚙𝚜𝚣𝚢 𝚠/𝚠 „𝚙𝚒𝚜𝚝𝚘𝚕𝚎𝚝, 𝚔𝚝ó𝚛𝚢 𝚖𝚊 𝚐𝚊𝚍𝚊𝚗𝚎” 𝚖𝚞𝚜𝚒 𝚣𝚗𝚊ć 𝚙𝚛𝚊𝚠𝚘 𝚙𝚛𝚊𝚜𝚘𝚠𝚎, 𝚋𝚒𝚎𝚐𝚕𝚎 𝚣𝚗𝚊ć 𝚓ę𝚣𝚢𝚔 𝚙𝚘𝚕𝚜𝚔𝚒, 𝚖𝚒𝚎ć 𝚍𝚢𝚔𝚌𝚓ę, 𝚊𝚙𝚊𝚛𝚢𝚌𝚓ę, 𝚊𝚕𝚋𝚘 𝚗𝚙. 𝚓𝚊𝚔𝚒𝚎 𝚖𝚒𝚎ć 𝚞𝚋𝚎𝚣𝚙𝚒𝚎𝚌𝚣𝚎𝚗𝚒𝚎, 𝚋𝚘 𝚗𝚊 𝚠𝚢𝚠𝚒𝚊𝚍𝚣𝚒𝚎 𝚖𝚘ż𝚗𝚊 𝚜𝚝ł𝚞𝚌 𝚠𝚊𝚣ę 𝚣𝚊 𝟻𝟶𝟶𝚝𝚢𝚜 𝚎𝚞𝚛𝚘, 𝚎𝚝𝚌. 𝚂ł𝚘𝚠𝚎𝚖: 𝚋𝚢ć 𝚙𝚛𝚣𝚢𝚐𝚘𝚝𝚘𝚠𝚊𝚗𝚢𝚖 𝚍𝚘 𝚣𝚊𝚠𝚘𝚍𝚞.
𝟹. 𝙹ę𝚣𝚢𝚔 𝚓𝚎𝚜𝚝 𝚙𝚘𝚍𝚜𝚝𝚊𝚠ą. 𝙳𝚣𝚒ś, 𝚙𝚛𝚣𝚢 𝚜𝚣𝚢𝚋𝚔𝚘 𝚙𝚘𝚜𝚝ę𝚙𝚞𝚓ą𝚌𝚢𝚖 𝚠 𝙿𝚘𝚕𝚜𝚌𝚎 𝚞𝚙𝚊𝚍𝚔𝚞 𝚣𝚊𝚠𝚘𝚍𝚞 𝚍𝚣𝚒𝚎𝚗𝚗𝚒𝚔𝚊𝚛𝚣𝚊, 𝚝𝚛𝚞𝚍𝚗𝚘… 𝚣𝚗𝚊𝚕𝚎źć 𝚝𝚎𝚔𝚜𝚝𝚢 i wypowiedzi 𝚋𝚎𝚣 𝚋łę𝚍ó𝚠! 𝚂𝚊𝚖𝚒 𝚜𝚘𝚋𝚒𝚎 𝚐𝚘𝚝𝚞𝚓𝚎𝚖𝚢 𝚝𝚎𝚗 𝚕𝚘𝚜, 𝚍𝚛𝚘𝚍𝚣𝚢 𝚍𝚣𝚒𝚎𝚗𝚗𝚒𝚔𝚊𝚛𝚣𝚎. 𝙰𝚔𝚌𝚎𝚙𝚝𝚞𝚓𝚎𝚖𝚢 𝚋𝚢𝚕𝚎𝚓𝚊𝚔𝚘ść. 𝙱𝚢𝚕𝚎𝚓𝚊𝚔𝚘ść 𝚏𝚘𝚛𝚖𝚢, 𝚙𝚛𝚣𝚎𝚔𝚊𝚣𝚞, 𝚋𝚞𝚍𝚘𝚠𝚢 𝚣𝚍𝚊ń, 𝚒𝚝𝚍. 𝚉𝚊𝚝𝚎𝚖 𝚣𝚊 𝚌𝚑𝚠𝚒𝚕ę, 𝚜𝚣𝚝𝚞𝚌𝚣𝚗𝚊 𝚒𝚗𝚝𝚎𝚕𝚒𝚐𝚎𝚗𝚌𝚓𝚊 𝚗𝚊𝚙𝚒𝚜𝚣𝚎 𝚣𝚊 𝚗𝚊𝚜 - 𝚣 𝚋łę𝚍𝚊𝚖𝚒 – 𝚝𝚎𝚔𝚜𝚝 𝚒… 𝚗𝚒𝚔𝚝 𝚝𝚎𝚐𝚘 𝚗𝚒𝚎 𝚣𝚊𝚞𝚠𝚊ż𝚢. 𝙳𝚠ó𝚌𝚑 𝚗𝚊 𝚝𝚛𝚣𝚎𝚌𝚑 𝚌𝚣𝚢𝚝𝚎𝚕𝚗𝚒𝚔ó𝚠 𝚒 𝚊𝚞𝚝𝚘𝚛ó𝚠 𝚝𝚎𝚐𝚘 𝚙𝚘𝚛𝚝𝚊𝚕𝚞 𝚋ę𝚍𝚣𝚒𝚎 𝚣𝚖𝚞𝚜𝚣𝚘𝚗𝚢𝚌𝚑 𝚣𝚖𝚒𝚎𝚗𝚒ć 𝚣𝚊𝚠ó𝚍, 𝚋𝚘 𝚙𝚛𝚣𝚎𝚌𝚒𝚎ż „𝚍𝚣𝚒𝚎𝚗𝚗𝚒𝚔𝚊𝚛𝚣𝚎𝚖 - 𝚠 𝙿𝚘𝚕𝚜𝚌𝚎 - 𝚖𝚘ż𝚎 𝚋𝚢ć 𝚔𝚊ż𝚍𝚢”. 𝙾𝚌𝚑𝚘𝚝𝚗𝚒𝚔 𝚍𝚘 𝚣𝚊𝚠𝚘𝚍𝚞 𝚠 𝙿𝚘𝚕𝚜𝚌𝚎 𝚗𝚒𝚌 𝚗𝚒𝚎 𝚖𝚞𝚜𝚒. 𝚆𝚢𝚜𝚝𝚊𝚛𝚌𝚣𝚢 𝚌𝚑ęć 𝚜𝚣𝚌𝚣𝚎𝚛𝚊. 𝙿𝚘𝚠𝚝𝚊𝚛𝚣𝚊𝚖: 𝚘𝚍𝚋𝚒𝚘𝚛𝚌𝚢, 𝚙𝚛𝚣𝚢𝚣𝚠𝚢𝚌𝚣𝚊𝚓𝚎𝚗𝚒 𝚘𝚍 𝚕𝚊𝚝, 𝚍𝚘 𝚋𝚢𝚕𝚎𝚓𝚊𝚔𝚘ś𝚌𝚒 𝚖𝚒𝚊ł𝚔𝚘ś𝚌𝚒 𝚙𝚘𝚕𝚜𝚔𝚒𝚌𝚑 𝚖𝚎𝚍𝚒ó𝚠 𝚗𝚒𝚎 𝚣𝚊𝚞𝚠𝚊żą 𝚗𝚊𝚜𝚣𝚎𝚐𝚘 𝚣𝚗𝚒𝚔𝚗𝚒ę𝚌𝚒𝚊. 𝙿𝚘𝚗𝚊𝚍 𝚙𝚘ł𝚘𝚠𝚊 𝚗𝚘𝚠𝚎𝚐𝚘 𝚗𝚊𝚛𝚢𝚋𝚔𝚞 𝚠𝚎 𝚠𝚜𝚣𝚢𝚜𝚝𝚔𝚒𝚌𝚑 𝚖𝚎𝚍𝚒𝚊𝚌𝚑, 𝚝𝚊𝚔ż𝚎 𝚠 𝚘𝚐ó𝚕𝚗𝚘𝚙𝚘𝚕𝚜𝚔𝚒𝚌𝚑 𝚝𝚎𝚕𝚎𝚠𝚒𝚣𝚓𝚊𝚌𝚑, 𝚙𝚘𝚜ł𝚞𝚐𝚞𝚓𝚎 𝚜𝚒ę ł𝚊𝚖𝚊𝚗ą 𝚙𝚘𝚕𝚜𝚣𝚌𝚣𝚢𝚣𝚗ą!
𝙻𝚞𝚍𝚣𝚒𝚎 𝚋𝚎𝚣 𝚙𝚛𝚣𝚢𝚐𝚘𝚝𝚘𝚠𝚊𝚗𝚒𝚊, 𝚋𝚎𝚣 𝚝𝚎𝚛𝚖𝚒𝚗𝚘𝚠𝚊𝚗𝚒𝚊 𝚞 𝚖𝚒𝚜𝚝𝚛𝚣𝚊, 𝚜𝚙𝚛𝚊𝚠𝚒𝚊𝚓ą, ż𝚎 𝚛𝚎𝚊𝚕𝚒𝚊 𝚝𝚎𝚐𝚘 𝚣𝚊𝚠𝚘𝚍𝚞 𝚠 𝙿𝚘𝚕𝚜𝚌𝚎 𝚜𝚔𝚛𝚣𝚎𝚌𝚣ą: 𝚘𝚝𝚘, 𝚙𝚘𝚌𝚣ą𝚝𝚔𝚞𝚓ą𝚌𝚢 𝚍𝚣𝚒𝚎𝚗𝚗𝚒𝚔𝚊𝚛𝚣, „𝚌𝚘 𝚖𝚊 𝚐𝚊𝚍𝚊𝚗𝚎”, 𝚜𝚣𝚢𝚋𝚔𝚘 𝚒𝚍𝚣𝚒𝚎 𝚗𝚊 𝚔𝚘𝚗𝚏𝚎𝚛𝚎𝚗𝚌𝚓𝚎 𝚗𝚊𝚓𝚠𝚒ę𝚔𝚜𝚣𝚢𝚌𝚑 𝚣 𝚗𝚊𝚓𝚠𝚒ę𝚔𝚜𝚣𝚢𝚌𝚑. 𝙸 𝚌𝚘? 𝚆 𝚛𝚘𝚣𝚖𝚘𝚠𝚊𝚌𝚑 𝚣 𝚙𝚘𝚕𝚒𝚝𝚢𝚔𝚊𝚖𝚒 𝚗𝚒𝚎 𝚖𝚊 𝚝𝚛𝚞𝚍𝚗𝚢𝚌𝚑, 𝚙𝚛𝚣𝚎𝚖𝚢ś𝚕𝚊𝚗𝚢𝚌𝚑 𝚙𝚢𝚝𝚊ń. 𝙳𝚘𝚖𝚒𝚗𝚞𝚓ą 𝚙𝚢𝚜𝚔ó𝚠𝚔𝚒, 𝚋𝚘 „𝚠𝚢𝚐𝚊𝚍𝚊𝚗𝚒” 𝚍𝚊𝚓ą 𝚣 𝚜𝚒𝚎𝚋𝚒𝚎 𝚠𝚜𝚣𝚢𝚜𝚝𝚔𝚘, 𝚋𝚢 𝚜𝚒ę 𝚙𝚛𝚣𝚎𝚋𝚒ć 𝚖𝚎𝚝𝚘𝚍ą: „𝚗𝚊 𝚋𝚎𝚣𝚌𝚣𝚎𝚕𝚗𝚎𝚐𝚘 𝚖ł𝚘𝚔𝚘𝚜𝚊” .
𝙿𝚘𝚣𝚊 𝚝𝚢𝚖, 𝚗𝚒𝚎 𝚣𝚐𝚊𝚍𝚣𝚊𝚖 𝚜𝚒ę 𝚣 𝚝𝚎𝚣ą ż𝚎 „𝚐𝚊𝚍𝚊𝚗𝚎” 𝚝𝚘 𝚙𝚘żą𝚍𝚊𝚗𝚊 𝚌𝚎𝚌𝚑𝚊. 𝙾𝚝óż 𝚠𝚒𝚎𝚕𝚞 𝚠𝚢𝚋𝚒𝚝𝚗𝚢𝚌𝚑 𝚍𝚣𝚒𝚎𝚗𝚗𝚒𝚔𝚊𝚛𝚣𝚢 𝚏𝚘𝚛𝚖𝚊𝚝𝚞 ś𝚠𝚒𝚊𝚝𝚘𝚠𝚎𝚐𝚘 𝚝𝚘 𝚒𝚗𝚝𝚛𝚘𝚠𝚎𝚛𝚝𝚢𝚌𝚢, 𝚔𝚝ó𝚛𝚣𝚢 𝙽𝙸𝙴 𝚖𝚊𝚓𝚊 𝚐𝚊𝚍𝚊𝚗𝚎𝚐𝚘, 𝚊 𝚖𝚊𝚓ą 𝚣𝚖𝚢𝚜ł 𝚘𝚋𝚜𝚎𝚛𝚠𝚊𝚌𝚓𝚒, 𝚞𝚖𝚒𝚎𝚓ą 𝚜ł𝚞𝚌𝚑𝚊ć, 𝚠𝚒𝚍𝚣𝚒𝚎ć, 𝚛𝚘𝚣𝚞𝚖𝚒𝚎ć 𝚒 𝚔𝚘𝚓𝚊𝚛𝚣𝚢ć. 𝙴𝚕𝚘𝚔𝚠𝚎𝚗𝚌𝚓𝚊 (𝚐𝚊𝚍𝚊𝚗𝚎) 𝚙𝚛𝚣𝚢𝚍𝚊𝚓𝚎 𝚜𝚒ę 𝚠 𝚝𝚎𝚕𝚎𝚠𝚒𝚣𝚓𝚒 ś𝚗𝚒𝚊𝚍𝚊𝚗𝚒𝚘𝚠𝚎𝚓, 𝚐𝚍𝚣𝚒𝚎 𝚌𝚘 𝟸 𝚖𝚒𝚗 𝟹𝟶 𝚜𝚎𝚔 𝚙𝚘𝚓𝚊𝚠𝚒𝚊 𝚜𝚒ę 𝚗𝚘𝚠𝚢 𝚐𝚘ść 𝚒 𝚗𝚘𝚠𝚢 𝚝𝚎𝚖𝚊𝚝. 𝚃𝚢𝚕𝚔𝚘 𝚌𝚣𝚢 𝚝𝚘 𝚓𝚎𝚜𝚝 𝚠𝚒𝚎𝚕𝚔𝚒𝚎 𝚍𝚣𝚒𝚎𝚗𝚗𝚒𝚔𝚊𝚛𝚜𝚝𝚠𝚘?
𝙽𝚘 𝚒 𝚗𝚊𝚓𝚜𝚖𝚞𝚝𝚗𝚒𝚎𝚓𝚜𝚣𝚎: 𝚔𝚒𝚎𝚍𝚢 𝚘𝚜𝚝𝚊𝚝𝚗𝚒𝚘 𝚠 𝚙𝚘𝚕𝚜𝚔𝚒𝚌𝚑 𝚖𝚎𝚍𝚒𝚊𝚌𝚑 𝚙𝚘𝚓𝚊𝚠𝚒𝚕𝚒 𝚜𝚒ę 𝚊𝚞𝚝𝚘𝚛𝚣𝚢 𝚣𝚗𝚊𝚗𝚒 𝚗𝚊 ś𝚠𝚒𝚎𝚌𝚒𝚎? 𝙾𝚜𝚝𝚊𝚝𝚗𝚒 𝚠𝚒𝚎𝚕𝚔𝚒 𝚛𝚎𝚙𝚘𝚛𝚝𝚎𝚛, ś𝚠𝚒𝚊𝚝𝚘𝚠𝚎𝚐𝚘 𝚏𝚘𝚛𝚖𝚊𝚝𝚞 𝚝𝚘 𝙺𝚊𝚙𝚞ś𝚌𝚒ń𝚜𝚔𝚒, 𝚛𝚘𝚌𝚣𝚗𝚒𝚔 𝟷𝟿𝟹𝟸 𝚒 𝚕𝚊𝚙𝚒𝚍𝚊𝚛𝚗𝚢 𝙼.𝚂𝚣𝚌𝚣𝚢𝚐𝚒𝚎ł, 𝚛𝚘𝚌𝚣𝚗𝚒𝚔 𝟷𝟿𝟼𝟼? 𝚂𝚊𝚖𝚘𝚛𝚘𝚍𝚔𝚒 𝚜ą 𝚛𝚣𝚊𝚍𝚔𝚒𝚎. 𝙶𝚍𝚢 𝚗𝚒𝚎 𝚖𝚊 𝚝𝚎𝚛𝚖𝚒𝚗𝚘𝚠𝚊𝚗𝚒𝚊 𝚊𝚗𝚒 𝚗𝚊𝚞𝚔𝚒 𝚗𝚊𝚠𝚎𝚝 𝚘𝚗𝚎 𝚣𝚊𝚗𝚒𝚔𝚊𝚓ą 𝚠 ś𝚌𝚒𝚎𝚔𝚞 𝚋𝚢𝚕𝚎𝚓𝚊𝚔𝚘ś𝚌𝚒.
𝙳𝚘𝚍𝚊𝚖, ż𝚎 𝚞𝚙𝚊𝚍𝚎𝚔 𝚙𝚘𝚕𝚜𝚔𝚒𝚎𝚐𝚘 𝚍𝚣𝚒𝚎𝚗𝚗𝚒𝚔𝚊𝚛𝚜𝚝𝚠𝚊 𝚓𝚎𝚜𝚝 𝚗𝚊 𝚛ę𝚔ę 𝙽𝙸𝙴 𝚝𝚢𝚕𝚔𝚘 𝚙𝚘𝚕𝚒𝚝𝚢𝚔𝚘𝚖. 𝙹𝚎𝚜𝚝 𝚔𝚕𝚞𝚌𝚣𝚘𝚠𝚢 𝚍𝚕𝚊 𝚔𝚜𝚣𝚝𝚊ł𝚝𝚞 𝚜𝚙𝚘𝚕𝚎𝚌𝚣𝚎𝚗𝚜𝚝𝚠𝚊, 𝚗𝚊𝚛𝚘𝚍𝚞, 𝚓𝚎𝚐𝚘 𝚙𝚛𝚣𝚢𝚜𝚣ł𝚘ś𝚌𝚒.
PS. Zmiana czcionki wynika z algorytmów blokujących niektóre słowa i frazy.
Prawicowe media są prywatne, a neotvp jest utrzymywane z moich podatków. Miało być wielkie odpolitycznienie, a nastapila tylko wymiana na usłuznych najemników z onet, wyborczej czy okopress
A na kogo mieli być wymienieni? Absolwentów uczelni Rydzyka? Bez jaj, nawet prawicowi dziennikarze zdobywali doświadczenie w zawodzie w TVN czy Gazecie Wyborczej.